Ano zwaliłeś niestety.
Era nitro jest znacznie późniejsza. To francuski wynalazek z 1886 roku chemika o nazwisku Vieille. Pierwszy z broni strzeleckiej na naboj nitro był Label, choc i tam poczatkowo stosowano CP i po zmianie pednika trzeba bylo zmieniac celowniki.
Zas zespolony naboj (co prawda z papierowa łuską) w odtylcowym Dreyse M1849 jest naprawde z 1841 roku. (patrz wikipedia) i "Bron strzelacka XIX wieku".
Springfield 1861
Nitro ... tak
ale mnie chodziło ( może nie precyzyjnie opisałem)
Naboje scalone w łusce... no widzisz nie wiem jak to opisać... ale o kalibrach takich jak wspólcześnie stosowane...
Strzelba myśliwska na ten przykład - jej nabój od czasu (po lefoszaku) nie uległ zmiuanie- bez wzgl na ładunek...
Inny przykład przeciwny... nabój scalony bocznego zapłonu w Henrym, a póżniej (do dziasiaj stosowany)- centralny itp.
mnie osobiście data 1871 kojarzy się bardziej z masówka i PRAWIE współczesnymi "nabojo-kalibrami"
Rusznik by to może lepiej ujął...
ale mnie chodziło ( może nie precyzyjnie opisałem)
Naboje scalone w łusce... no widzisz nie wiem jak to opisać... ale o kalibrach takich jak wspólcześnie stosowane...
Strzelba myśliwska na ten przykład - jej nabój od czasu (po lefoszaku) nie uległ zmiuanie- bez wzgl na ładunek...
Inny przykład przeciwny... nabój scalony bocznego zapłonu w Henrym, a póżniej (do dziasiaj stosowany)- centralny itp.
mnie osobiście data 1871 kojarzy się bardziej z masówka i PRAWIE współczesnymi "nabojo-kalibrami"
Rusznik by to może lepiej ujął...
Jako ciekawostke dodam, ze pierwsze zastosowanie prochu nitrocelulozowgo na morzu tez miało miejsce we Francji. Pancernik Brennus (1889) miał działa 12" tak jak jego starszy brat pancernik Marceau.
Tylko, ze z racji uzycia prochu nitro, ze wzgledu na inne cisnienia i szybkosc spalania dlugosc luf wzrosła z około 9m do ponad 14m.
Jesli juz przy morzu jestesmy - Anglicy jako pierwski zastosowali dziala odtylcowe. To bylo w latach 60tych XiX wieku. Zastosowano zamek rozpierajacy Armstronga. Powtarzajace sie przypadki rozrywania tych zamkow spowodowaly powrot do dzial odprzodowych. I dopiero przed koncem lat 80tych XIX wieku odwazyli sie powrocic do dzial ladowanuch odtylcowo, ale juz z zamkiem o innej konstrukcji.
Jaka była skutecznosc dział w tamtych czasach niech swiadczy przebieg bitwy pod Lissa w 1866 roku. Naprawde od ognia dzial zaledwie paru marynarzy zginelo tak po stronie włoskiej jak i po austriackiej. A nie byly to juz drewniane zaglowce, lecz pancerne lub opancerzone okrety liniowe typu pancernika. Naiwieksza ofiara był włoski "Re d'italia" zatopiny jak za czasow galer wioslowych, czyli staranowany. Drugi mniejszy okret wloski zatonał wskutek pozaru (byl to drewniany "Palestro" ale z burtami pokrytumi pancerzem stalowym).
Jesli chodzi naboje zespolone z metalowa luska i w kalibrach współczesnych, bo tak intuicyjnie wyczuwam okreslenie kolegi, to tez niestety sprawa troche późniejsza.
Zarowno Snider (.58", łuska tekturowa) z 1866 roku, jak i Martini-Henry z 1868 roku (.45" luska z cienkiej blaszki mosieznej) nie podchodza pod takie rozumienie. Dopiero Lee-metford z 1888 roku mial kaliber wspolczesny - 7,7x56 British, choc i on zaczynał od kalibru 10,21 na CP.
Podobnie bylo w innych armiach. Tak zwany wspolczesny malokalibrowy naboj zaczal sie od prochu bezdymnego, ktory pozwolil "zejsc z kaliberem ponizej 8mm. czyli własnie od 1886 roku. Proch czarny wymagal minimum 10-11mm.
Tylko, ze z racji uzycia prochu nitro, ze wzgledu na inne cisnienia i szybkosc spalania dlugosc luf wzrosła z około 9m do ponad 14m.
Jesli juz przy morzu jestesmy - Anglicy jako pierwski zastosowali dziala odtylcowe. To bylo w latach 60tych XiX wieku. Zastosowano zamek rozpierajacy Armstronga. Powtarzajace sie przypadki rozrywania tych zamkow spowodowaly powrot do dzial odprzodowych. I dopiero przed koncem lat 80tych XIX wieku odwazyli sie powrocic do dzial ladowanuch odtylcowo, ale juz z zamkiem o innej konstrukcji.
Jaka była skutecznosc dział w tamtych czasach niech swiadczy przebieg bitwy pod Lissa w 1866 roku. Naprawde od ognia dzial zaledwie paru marynarzy zginelo tak po stronie włoskiej jak i po austriackiej. A nie byly to juz drewniane zaglowce, lecz pancerne lub opancerzone okrety liniowe typu pancernika. Naiwieksza ofiara był włoski "Re d'italia" zatopiny jak za czasow galer wioslowych, czyli staranowany. Drugi mniejszy okret wloski zatonał wskutek pozaru (byl to drewniany "Palestro" ale z burtami pokrytumi pancerzem stalowym).
Jesli chodzi naboje zespolone z metalowa luska i w kalibrach współczesnych, bo tak intuicyjnie wyczuwam okreslenie kolegi, to tez niestety sprawa troche późniejsza.
Zarowno Snider (.58", łuska tekturowa) z 1866 roku, jak i Martini-Henry z 1868 roku (.45" luska z cienkiej blaszki mosieznej) nie podchodza pod takie rozumienie. Dopiero Lee-metford z 1888 roku mial kaliber wspolczesny - 7,7x56 British, choc i on zaczynał od kalibru 10,21 na CP.
Podobnie bylo w innych armiach. Tak zwany wspolczesny malokalibrowy naboj zaczal sie od prochu bezdymnego, ktory pozwolil "zejsc z kaliberem ponizej 8mm. czyli własnie od 1886 roku. Proch czarny wymagal minimum 10-11mm.
-
cpt.Nemo
- Stary bywalec
- Posty: 516
- Rejestracja: śr 11.paź.2006 - 19:47
- Lokalizacja: Warszawa
- Moja broń:
Nie boj sierusznik pisze: [tak Wloska Werona byla Austryjacka].
Gdyby nie my i Litwa to Austriacki Wieden by byl Turecki
Ot takie meandry historii.
A i jak znajdziesz to mi przyslij cos o polautomatycznych dozownikach do prochu przy produkcji papierowych patronow, bo narazie to mam tylko info o ruskich sprzed 1845 roku, a potrzebowal bym tez wiedziec cos i o innych.