Dał byś jeszcze proporcje poszczególnych składników z określeniem, czy wagowo, czy objętościowoWycior pisze: pt 01.cze.2018 - 22:33 OK, skoro niektórzy się wykazali to teraz oficjalna legenda do receptury:
1. Og.1l. Litrowy słój po ogórkach (w takich trzymam smar). Podane ilości dadzą porcję smaru wygodnie mieszczącą się w takim słoju.
2. Łóner - Wołowy łoj nerkowy - najtwardsza frakcja łoju, ma dwie zalety:
a) Jest praktycznie bezwonna.
b) Da się ją kupić w gotowej postaci, jako tzw. fryturę (Krzysiu, dzięki!). Próbowałem kiedyś samodzielnego wytapiania łoju, co się wprawdzie udało ale mało nie spowodowalo mojej eksmisji z domu przez wściekłą małżonkę. Proces trwa ponad 4 godziny i powoduje nieprawdopodobny smród, utrzymujący się jeszcze przez parę dni (nigdy więcej!). Rafinowana metodami przemyslowymi frytura nie jest droga i pozbawiona niepożądanych dodatków, w szczególności soli.
3. Wopsz - wosk pszczeli, oczyszczony - ten zwykły, brązowy całkiem wystarczy.
4. Lanko - lanolina kosmetyczna. W porównaniu z apteczną jest dużo tańsza i od razu uwodniona.
Składniki trzeba mieszać na łaźni wodnej, aby uniknąć zbliżenia się do temperatury wrzenia i odparowania związanej przez lanolinę wody. Łaźnia wodna w moim wydaniu to miska położona na wypełnionym gorącą wodą garnku. Miskę dobrze czymś nakryć - przyśpiesza topienie. To wszystko. Można oczywiście kombinować dalej z dodawaniem mydła, detergentów itd. Całkiem możliwe ze jest to sensowne ale w historycznych recepturach nie mogłem się tego dogrzebać. Wyznaję też zasadę że lepsze jest wrogiem dobrego.
Żeby uniknąć nieporozumień: to nie jest żaden SUPER smar. To jest po prostu MÓJ smar, który MI się sprawdził i który potrafię produkować w absolutnie powtarzalny sposób.